Әлмәт татар дәүләт драма театрында «Сөюгә сусаганнар» әсәре буенча мюзикл премьерасы булды

Әлмәт татар дәүләт драма театрында яшь драматург Рената Насыйбуллинаның «Сөюгә сусаганнар» (тәрҗемә - Ф. Исмәгыйлева) әсәре буенча мюзикл премьерасы булды. Режиссеры Уфадан Зиннур Сөләйманов, композитор Рәмис Хәкимов

Бу минем, синең, безнең тормышыбыз. Бу безнең бүгенгебез. Бәлки шуңадыр да, тамаша залы артистлар белән бербөтен булып, кирәк урында тын да алмый, кирәк урында көчле алкышларга күмеп, вакыт-вакыт күз яшьләрен сөртеп, шатланып, кайгырып, оялып утырды. Чөнки артистлар безне күрсәттеләр. Бүгенгебезне, яшәешебезне.

Тамаша гаилә тормышының бөтен этабын колачлаган. Гаилә кору, туй үткәрү, бала туу, үлем... Студент чактан бер-берсен яраткан Мәликә белән Рафаэль гаилә кора. Мәликәнең яраткан әти-әнисе туйга фатир бүләк итә. Әти-әнинең кирәгеннән артык «опека»сыннан котылырга теләгән Мәликәнең сеңлесе Дана, ул йөрәк авырулы, туйдан соң апасының гаиләсендә яшәргә карар кыла. Дөресрәге, апасы чакыра, чөнки ул гаилә мәшәкатьләре белән яшәргә күнекмәгән. Яшь гаилә башлыгы Рафаэль «дөнья куа» - акча эшли. Гаиләгә, Мәликәгә вакыты калмый. Мәликәгә бу ошамый. Ул барысы да үз дигәнчә булуын тели. Бала тугач, ике арадагы мәхәббәт уты бөтенләй сүнә. Мәликәнең бертуктамый «пилить» итеп торуы, Рафаэльне өйдән биздерә. Дана апасыннан бигрәк, Рафаэльнең хәлен ныграк аңлый.

Һәр кеше бер җылы сүзгә, назга, сөюгә сусап яши. Иркәләргә дип үрелгән куллар никтер назлый алмый кала, җылы сүз әйтергә ачылган иреннәр ул сүзләрне әйтми калдыра... Чөнки без үзебезне генә яратабыз. Безнең кемнедер бәхетле итәсебез түгел, ә күбрәк үзебезнең бәхетле булысыбыз килә. (Чөнки бүген белгечләр үзеңне яратырга кирәк дип сөйләп торалар. Ә мин моның белән һич кенә дә килешмим). «Мин, мин генә» дигән фикер, «мин дигәнчә булырга тиеш» дигән караш гаиләне упкын читенә китереп тери. Уллары Айнур да бер фатирда әти-әниле килеш ятим булып яшәве белән килешә алмый. Никадәр генә «Минем яшисем килә» дисә дә, Дана да бу тормышны ташлап китә. Без, гадәттәгечә, инде үз якыннарыбызны югалткач, күкләргә карап әллә никадәр җылы сүзләребезне кабатлыйбыз, гафу сорыйбыз, ул безне ишетә дип, үзебезне тынычландырабыз. Ләкин бәхетле булу өчен матди байлык кирәк түгел икән бит. Бары тик ярату, кадерләү, җанга якын бер җылы сүз җитә икән. Мәликә белән Рафаэль моны аңлыйлар.

Монда бернинди артык элемент юк. Хәрәкәтләр, пластика, бизәлеш - барысы да үз урынында. Гомумән, һәркем, һәр нәрсә үз урынында, үз ролендә. Бу мюзикл синең турыда, минем турыда, безнең турыда. Исән чакта сөеп, яндагыларны кадерләп калыйк әле. Аннан соң күкләргә карап, «Син бит мине ишетәсең, беләм» дип үкенергә калмасын иде.

Моны инде барып карарга кирәк.

Рәфкать Шаһиев