“Яз!” – диләр. “Башкаларга гыйбрәт булсын өчен сөйлә!” – диләр. Инде ничә еллар, онытырга теләп, йөрәк яраларымны дәвалагандай итәм. Ләкин юк, булмый, үткәннәр истән чыкмый икән. Кайчакларда ул вакытларда йөрәккәем ничек түзде икән дим. Шуңа күрә дус-ишләрнең өзлексез: “Сөйлә, йөрәгеңне бушат, бераз җиңеләеп китәр”, – дигәнен искә төшеп, компьютер каршына утырдым менә.
